Filmpjes over geneeskrachtige kruiden

Het geheim van de aardappel

Van heel bijzonder naar heel gewoon.
Ongeveer vierhonderd jaar geleden brachten ontdekkingsreizigers een plant naar Europa. In het land van oorsprong was het al jaren een populair voedingsmiddel, maar in Europa wist men eerst niet wat men er mee aan moest.

Men had gehoord dat het een eetbare plant was. Enthousiast aten de mensen de eerste besjes die aan de plant verschenen. Ze werden echter doodziek… 
Bij het uitgraven van de plant ontdekten ze ondergrondse knollen, die ze rauw aten. De knollen waren smakeloos en degene die ze gegeten hadden kregen last van hun buik.
Alle bovengrondse delen bleken giftig en de ondergrondse knollen waren onverteerbaar voor de mens. Waarom waren ze er in een ander continent wel enthousiast over? Wat was het geheim van deze plant?
Uiteindelijk bleken de ondergrondse delen eetbaar te zijn als ze eerst gekookt werden.
Inmiddels behoort deze plant tot de meest verbouwde gewassen ter wereld; de aardappel.

 
Boven: bloem van de aardappel
Onder: giftig besje van de aardappel

Een bijzondere, doodgewone knol

De meeste mensen krijgen dagelijks wel iets van de aardappel binnen en niet alleen door het eten van gekookte aardappels: In veel pakjes en zakjes zit het bindmiddel aardappelzetmeel en van aardappels worden onder andere salades, chips, patat en wodka gemaakt.

De aardappelknol bevat heel veel zetmeel, maar ook vitamine B en C en de mineralen calcium, ijzer, mangaan, magnesium en fosfor.

Sap

Ondanks dat de plant rauw niet verteerbaar is voor de mens, is het sap van de rauwe aardappel in kleine hoeveelheden (maximaal een borrelglas per dag) te gebruiken als natuurlijk medicijn. Het wordt door natuurartsen aangeraden bij maagklachten, suikerziekte, jicht, reuma en ontstekingen aan de gewrichten. Het sap wordt vanwege de smaak meestal gemengd met vruchten- of groentesap en werkt sterk ontzurend en ontstekingsremmend.

 

Uitwendig gebruik

Misschien is het maar goed dat het even zoeken was naar gebruiksmogelijkheden van de plant. Daardoor zijn er nog verschillende andere eigenschappen van de aardappel ontdekt:

Leg schijfjes rauwe aardappel op je ogen bij gezwollen oogleden of wallen onder de ogen. Ze helpen de zwellingen te verminderen;

Leg schijfjes rauwe aardappel op blauwe plekken (maak ze eventueel vast met een stuk verband). De blauwe kleur trekt sneller weg;

Bevestig een schijfje aardappel met een verband op een verstuiking of verrekking om de zwelling en pijn te verminderen;

Leg schijfjes rauwe aardappel op je hoofd bij hoofdpijn om de pijn te minderen;

Leg ze op de huid bij brandplekken of zonnebrand. De aardappel trekt de hitte uit de huid en de huid zal sneller genezen;

Wrijf een schijfje aardappel over pijnlijke plekken om de pijn te verminderen of wrijf met een aardappel over de huid om jeuk te stoppen;

Vrouwen met klachten aan de vagina kunnen vers aardappelsap gemengd met water in de vagina te spuiten. Aardappelsap herstelt de zuurgraad en schimmels en bacteriën kunnen bij deze herstelde zuurgraad niet overleven. Overvloedige afscheiding vermindert door het sap.

De binnenkant van de schil kan je over wratten wrijven om ze te laten verdwijnen.
Helaas werkt dit niet bij iedereen. Of dat aan de persoon, de aardappel óf aan de chemicaliën waarmee veel aardappeltelers werken ligt? Daar is helaas geen eenduidig antwoord op te vinden.

In plaats van schijfjes wordt ook gebruik gemaakt van rasp: Rasp een aardappel en leg de pulp op een zakdoek die je dichtknoopt met een touwtje. De werkzame stoffen uit de aardappel komen dan nog beter vrij.

Gered door de aardappel

Ondergetekende pakte onlangs gedachteloos een hete pan met haar blote handen van het vuur. Meteen heb ik de pan teruggezet en een rauwe aardappel doorgesneden en tegen mijn vingers aangelegd. De hitte werd uit mijn vingers getrokken en de pijn trok ook weg. Toen ik merkte dat de aardappel warmer werd heb ik er weer een ander stuk tegenaan gelegd. Het bijzondere was dat ik geen blaren op mijn vingers heb gekregen. De huid was wat ruw, een beetje gevoelloos. Het is nu drie dagen later wanneer ik dit schrijf en wanneer je heel goed kijkt, zie je dat de huid er anders uit ziet. Het voelt nog een beetje stug, maar geen pijn en geen blaar.
Uiteraard pakt elke brandwond anders uit, maar ik was heel blij dat ik gewoon mijn werk kon blijven doen.

Uitlopers begraven

De schil van de aardappel bevat kleine puntjes. Hieruit kan een uitloper groeien en dit is het begin van een nieuwe plant. Wanneer je deze aardappel met uitloper in het voorjaar in de grond begraaft, heb je grote kans dat er plant tevoorschijn komt. Wanneer je deze plant na een paar maanden voorzichtig uitgraaft, zal je zien dat er tientallen nieuwe aardappels onder de grond zijn aangemaakt. En lekker dat die verse aardappels smaken!

Arme aardappels …

Omdat de aardappel in ons land zo’n belangrijke plaats inneemt, wordt de aardappel op grote schaal geteeld waarbij men niet zo liefdevol met de plant omgaat:
Voordat de aardappels uit de grond worden gehaald worden bij de meeste telers de bladeren  afgebrand of weggespoten en daarna worden de aardappelen met de rooimachine uit de grond gehaald.

Meestal worden de landerijen gevoed met kunstmest. Kunstmest forceert planten tot een snelle groei, maar de plant is hierdoor helaas minder sterk en wordt eerder aangetast door bacteriën en insecten. En het natuurlijk evenwicht ontbreekt op de grote aardappelvelden waardoor men sneller last krijgt van ongedierte. Daarvoor gebruikt men dan bestrijdingsmiddelen.
Daarom kan een aardappel minder gezond zijn dan hij zou moeten zijn.

Bewaren

De aardappelknollen kunnen lang bewaard worden, maar wel in het donker, anders worden ze groen én giftig. 
Ze moeten ook koel bewaard worden, anders ontstaan er kiemen, oftewel uitlopers. Deze verouderen de aardappel en maken hem zacht en week. Daarom kunnen aardappels die op grote schaal worden geteeld, behandeld zijn met een chemisch antispruitmiddel, bijvoorbeeld met chloorpropham.
“Bij proefdieren werd na chronische blootstelling aan chlooropham een groeiachterstand, bloedarmoede, toename van de lever, nieren en milt vastgesteld. Mogelijk kunnen bij langdurige blootstelling ook schadelijke reproductieve effecten en tumorontwikkeling optreden” . (Bron)

    
Aardappels moeten in het donker bewaard worden anders worden ze groen.
Groene delen zijn giftig en moeten uit de aardappel worden gesneden.
Wanneer een aardappel niet koel bewaard wordt verschrompeld hij en ontstaan er uitlopers.

Ontgiften van aardappels

Wanneer je niet in de gelegenheid bent om zelf je eten te verbouwen, ben je helaas afhankelijk van de telers en hun ideeën over wat goed is.
Azijn staat bekend als een middel dat ontgift. Steeds meer mensen weken hun gekochte groenten en fruit in water met een klein scheutje azijn. (Ca. 5 tot 10 minuten). Ik hoop  dat azijn krachtig genoeg werkt om voedingsmiddelen helemaal vrij van chemicaliën te maken!

Aardappelzak tegen pijn

Nog één geheim van de aardappel tot besluit. De warme aardappelzak heeft een lange geschiedenis als huismiddel bij pijn. Je kookt een paar aardappelen in de schil gaar en stopt ze in een theedoek die je dichtbindt. Stamp er een beetje op zodat het pakketje wat platter wordt en leg deze zak op een pijnlijke of koude plek van het lichaam (helpt ook bij oorpijn). Leg er eventueel een kruik, handdoek of deken op, zodat het pakketje niet zo snel afkoelt. Laat zo lang mogelijk zitten, maar verwijder het wanneer het niet goed voelt.
Ik hoor graag je bevindingen! 

Juni 2016
Andrea Bleeker
www.kruidengeheimen.nl

Filmpjes over kruiden

Facebook

Index

Kruidenoverzicht   |   Nieuws & Activiteiten  

 
Aardappelblad van de Frieslander.